სოფელ ხოხმელში ახალგაზრდული ცენტრის აშენებისას ავტორი ქალთა საჭიროებებს მათი სიმცირის გამო არ ითვალისწინებს
სოფელ ხოხმელში ჩასასვლელად
მარნეულიდან ბევრი დრო და მოთმინებაა საჭირო. ამორტიზირებული გზა
ნიშნულების გარეშე. სანამ მიხვდებით გზაჯვარედინზე მარჯვნივ ან
მარცხვნივ წასვლალს ამაზეც დროს დაკარგაცთ. ზაფხულში მანქანის ფანჯრის
გაღებისას მტვრის ჩაყლაპვაც მოგიწევთ. სოფელი სომხეთის საზღვართან
მდებარეობს, ამიტომ ნუ გაგიკვირდებათ თუ ტელეფონში როუმინგი
ჩაგერთვებათ
.
2014 წლის საყოველთაო დემოგრაფიული
აღწერის შედეგად, აქ ოფიციალურად 59 ადამიანი ცხოვრობს. თუმცა
ადგილობრივებმა 27 დაგვისახელეს.
არანაირი საჯარო შენობა. არც სკოლა და არც საბავშვო ბაღი. ერთადერთი ახალი აშენებული ბლოკის პატარა შენობა დგას, რომლეშიც შესვლა ვერ მოხერხდება, რადგან კიბეები მიშენებული ჯერ არ არის:
"კლუბი ესაჭიროებათ კარტი რომ ითამაშონ. ჩემთვის არავის უკითხვას მჭირდება თუ არ მჭირდება ეს კლუბი. მე ვინ ვარ რომ მკითხონ?-ამბობს სოფელ ხოხმელში მცხოვრები ქალი
აღმოჩნდა რომ ეს შენობა ორი წლის
წინ, „თანამონაწილეობის ბიუჯეტის“ ფარგლებში აშენდა. და მას ავტორმა
ვაღინაგ მამულიანმა ახალგაზრდული ცენტრის სახელი მისცა“. უფუნქციოდ
დარჩენილი შენობის გამო ადგილობრივემბა რამოდენიმე კვირის წინ სოფელში
ჩასულ სომხეთის ელჩს შესჩივლეს.როგორც ჩანს ამის მერე მერიამ პროექტის
ბოლომდე მიყვანას ცდილობს და ახლა შენობის დაპროექტებისთვის 650
ლარიანი ხარჯ-აღრიცხვის ტენდერი გამოცხადდა.
პროქტის ავტორი ვაღინაღი ამბობს რომ ადგილობრივი მთავრობა მისი უახლოვესი მეგობრები არიან და არჩევნების დროს ეხმარება. სოფლის პრობლემებს ფილოსოფიურად უდგება. აბობს ,რომ ყველაფერი იქნება გზაც და სკოლაც. თუმცა საკუთარი შვილების განათლების საკითხის მოგვარება მეუღლის სოფელში, სიონში გადაწყვიტა. ქართულენოვან სკოლაში ატარა და დედაქალაქში უმაღლესი განათლებაც მისცა.
"ყურადღებას გვაქცევენ როგორ არ გვაქცევენ. ჩვენთან სახემწიფოში ყველაფერი კარგად ვითარდება მე მომწონს. უბრალოდ რაღაცეებს აკეთებენ რაღაცეებს სულ არ აკეთებენ. უნდა ისე გააკეთონ რომ მეც მქონდეს უპირატესობა. ასფალტს აგებენ იქ, იუსტიციის სახლს აშენებენ იქ. ასეთ რაღაცეებს უნდა მიაქციონ ყურადღება. სახელმწიფო კი ნორმალურია" - ამბობს ვაღინაღი
სოფლის შესასვლელში პირველივე სახლის მცხოვრები 28 წლის მარინა გევორკიანი. სკოლა მეზობელ სოფელში დაამთავრა. დღეს სოფლიდან მხოლოდ ორი ბავშვი დადის სკოლაში ერთი რუსულენოვანში- ოფრეთში ამისთვის კი 3 კილომეტრის გასვლა სჭირდება. მეორე კი სომხურენოვან სკოლაში, რომელსაც ანალოგიურად სასწავლო დაწესებულებამდე კილომეტრები აშორებს. მარინას არასდროს გაუგია უმცირესობებისთვის 1+4 პროგრამის შესახებ. სომხეთში და რუსეთში წასასვლელად კი არც სანათესაო და არც ნაცნობები ჰყავს. სახლში სომხური ყავით და სომხური წარმოების ტკბილეულით გვიმასპინძლდება. ახალგაზრდული ცენტრის საჭიროებას კი ვერ ხვდება.
ამბობს, რომ ქალებსთვის იქ ადგილი არ ექნებათ. არც ვაღინაღ მამულიანს გაუთვალისწინებია პროექტში სოფელში მცხოვრები ქალების ინტერესები:
"ტელევიზორი იქნება, ინტერნეტი, საჭარდაკო, კარტი, კაზინოს აპარატები- ვიხუმრე.. ტრენაჟორები, ბიჭებმა რომ ივარჯიშონ. გოგოებისთვის? გოგოები ისედაც ცოტანი არიან"- პასუხობს ვაღინაღ მამულიანი
მარინა პირველად წელს იყო თბილისში. გაისეირნა და სურათები სოციალურ ქსელში ატვირთა. ქართული არ იცის. მაგრამ ამბობს, რომ სიამოვნებით ისწავლიდა.
"ტელევიზია გვაქვს. რუსული სომხური არხები. ქართული არ იჭერს ჩვენთან. არა არ იჭერს ვუყურებდი ქართულს ასე მაინც ვისწავლიდი. ინტერესი მაქვს. სოფელში არასდროს ყოფილა ქართული ენის კურსები ან რამე ამდაგვარი,არასდროს". - ამბობს მარინე
თუმცა საგანმანათლებლო სივრცე სოფელში არ არსებობს. ახალგაზრდულ ცენტრში კი ტრენაჟორების დადგმას აპირებენ. მკვიდრები ტოტალურ უმუშევრობაზე საუბრობენ. მარინა ამბობს, რომ სოფელში სულ 4 გოგონა დარჩა. ბიჭები ცოტა მეტია, თუმცა როგორც ჰყვებიან ყველა სოფლიდან გაქცევაზე ფიქრობს.
სიუჟეტის აუდიო ვერსიის მოსმენა შეგიძლიათ ამ ბმულზე:
არანაირი საჯარო შენობა. არც სკოლა და არც საბავშვო ბაღი. ერთადერთი ახალი აშენებული ბლოკის პატარა შენობა დგას, რომლეშიც შესვლა ვერ მოხერხდება, რადგან კიბეები მიშენებული ჯერ არ არის:
"კლუბი ესაჭიროებათ კარტი რომ ითამაშონ. ჩემთვის არავის უკითხვას მჭირდება თუ არ მჭირდება ეს კლუბი. მე ვინ ვარ რომ მკითხონ?-ამბობს სოფელ ხოხმელში მცხოვრები ქალი
პროქტის ავტორი ვაღინაღი ამბობს რომ ადგილობრივი მთავრობა მისი უახლოვესი მეგობრები არიან და არჩევნების დროს ეხმარება. სოფლის პრობლემებს ფილოსოფიურად უდგება. აბობს ,რომ ყველაფერი იქნება გზაც და სკოლაც. თუმცა საკუთარი შვილების განათლების საკითხის მოგვარება მეუღლის სოფელში, სიონში გადაწყვიტა. ქართულენოვან სკოლაში ატარა და დედაქალაქში უმაღლესი განათლებაც მისცა.
"ყურადღებას გვაქცევენ როგორ არ გვაქცევენ. ჩვენთან სახემწიფოში ყველაფერი კარგად ვითარდება მე მომწონს. უბრალოდ რაღაცეებს აკეთებენ რაღაცეებს სულ არ აკეთებენ. უნდა ისე გააკეთონ რომ მეც მქონდეს უპირატესობა. ასფალტს აგებენ იქ, იუსტიციის სახლს აშენებენ იქ. ასეთ რაღაცეებს უნდა მიაქციონ ყურადღება. სახელმწიფო კი ნორმალურია" - ამბობს ვაღინაღი
სოფლის შესასვლელში პირველივე სახლის მცხოვრები 28 წლის მარინა გევორკიანი. სკოლა მეზობელ სოფელში დაამთავრა. დღეს სოფლიდან მხოლოდ ორი ბავშვი დადის სკოლაში ერთი რუსულენოვანში- ოფრეთში ამისთვის კი 3 კილომეტრის გასვლა სჭირდება. მეორე კი სომხურენოვან სკოლაში, რომელსაც ანალოგიურად სასწავლო დაწესებულებამდე კილომეტრები აშორებს. მარინას არასდროს გაუგია უმცირესობებისთვის 1+4 პროგრამის შესახებ. სომხეთში და რუსეთში წასასვლელად კი არც სანათესაო და არც ნაცნობები ჰყავს. სახლში სომხური ყავით და სომხური წარმოების ტკბილეულით გვიმასპინძლდება. ახალგაზრდული ცენტრის საჭიროებას კი ვერ ხვდება.
ამბობს, რომ ქალებსთვის იქ ადგილი არ ექნებათ. არც ვაღინაღ მამულიანს გაუთვალისწინებია პროექტში სოფელში მცხოვრები ქალების ინტერესები:
"ტელევიზორი იქნება, ინტერნეტი, საჭარდაკო, კარტი, კაზინოს აპარატები- ვიხუმრე.. ტრენაჟორები, ბიჭებმა რომ ივარჯიშონ. გოგოებისთვის? გოგოები ისედაც ცოტანი არიან"- პასუხობს ვაღინაღ მამულიანი
მარინა პირველად წელს იყო თბილისში. გაისეირნა და სურათები სოციალურ ქსელში ატვირთა. ქართული არ იცის. მაგრამ ამბობს, რომ სიამოვნებით ისწავლიდა.
"ტელევიზია გვაქვს. რუსული სომხური არხები. ქართული არ იჭერს ჩვენთან. არა არ იჭერს ვუყურებდი ქართულს ასე მაინც ვისწავლიდი. ინტერესი მაქვს. სოფელში არასდროს ყოფილა ქართული ენის კურსები ან რამე ამდაგვარი,არასდროს". - ამბობს მარინე
თუმცა საგანმანათლებლო სივრცე სოფელში არ არსებობს. ახალგაზრდულ ცენტრში კი ტრენაჟორების დადგმას აპირებენ. მკვიდრები ტოტალურ უმუშევრობაზე საუბრობენ. მარინა ამბობს, რომ სოფელში სულ 4 გოგონა დარჩა. ბიჭები ცოტა მეტია, თუმცა როგორც ჰყვებიან ყველა სოფლიდან გაქცევაზე ფიქრობს.
რადიო "მარნეული"
ა
ასიუჟეტის აუდიო ვერსიის მოსმენა შეგიძლიათ ამ ბმულზე:
მსგავსი სიახლეები
ჩვენ შესახებ
ორგანიზაციის ძირითადი მიზანია მარნეულის მუნიციპალიტეტში მედია პლათპორმის მეშვეობით მისცეს მოსახლეობას (თემს) საშუალება ისარგებლოს უფლებით იყოს ინფორმირებული და გააძლიეროს სამოქალაქო სექტორი და მისცეს საშუალება თემს იყოს აქტიურად ჩართული გადაწყვეტილების მიღების პროცესებში.
საკონტაქტო ინფორმაცია
mobile: +995 557 99 44 15
ელ. ფოსტა: marneulifm@gmail.com
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
