İctimailiyindən əsər qalmayan "İctimai nəqliyyat"
Yaşadığımız cəmiyyətdə problemlər saymaqla
bitmir. Bunlardan biri də ictimai nəqliyyatda yaşanan
problemlərdir. Hansı ki, gün ərzində bir çoxumuz ictimai
nəqliyyatdan istifadə edirik və hər dəfə fərqli problemlərlə
üzləşirik. Qarşılaşdığımız problemlərin səbəbləri hər zaman
dəyişir.
Bəzən bizim üçün bu problemi sürücülər, çox vaxt isə sərnişinlər
yaradır. Əvvəllər qarşılaşdığım hadisələrə bir tərəfli yanaşırdım
və həmin vaxt baxdığım yerdən ancaq sürücünü günahkar olaraq
görürdüm. Amma indi çox vaxt sərnişinləri deyil, sürücüləri haqlı
çıxarıram.
Düşünürəm ki, hər bir insan ailədən çıxan bir güzgüdür o, ailədə
gördüklərini və eşitdiklərini getdiyi yerdə də sərgiləyir. Bu halda
tək bir günahkar var valideyinlər... Onlar balaca bir dövlət olan
ailədə tərbiyə və mədəniyyəti öz övladlarına düzgün şəkildə
çatdırmırlar. Neçə yaşın olursa olsun, harada olursan ol əgər sən
düzgün yetişdirilməyibsənsə ömrünün sonunacan həyatını o tərbiyə
ilə yaşamalı olacaqsan, tək yol yenidən başlamaq və öz üzərində
işləməkdir! İctimai nəqliyyatda da eynən belədir
mədəniyyətsizliyini gördüyün hər bir insanın ailəsi haqqında da
eyni düşüncədə olursan.
Gəlin indi isə problemin özünə nəzər yetirək. Biz onu
"İctimai nəqliyyat" olaraq adlandırsaq da
istifadə etdiyimizdə ictimailikdən əsər-əlamətin olmadığını
görərik... Əgər siz də ictimai nəqliyyatdan istifadə edirsinizsə
yəqin ki, mobil telefonla uca səslə danışıb bütün problemlərini elə
orda həll etməyə çalışanlara rast gəlibsiniz, ailə problemini
nəqliyyatda həll edənlər, sözü çəp gəlib dava edənlər, sərxoş olub
ağlına gələni danışanlar, bir nəfərlik yerdə iki nəfərlə oturmaq
istəyənlər, özləri ilə birlikdə diri toyuq, cücə alanlar, uşağını
döyənlər, ödəniş etmədən düşüb sürücü ilə mübahisə edənlər və daha
nələr, nələr...
Bu haqqda çox geniş şəkildə danışmaq olar amma son zamanlar ən çox
diqqətimi çəkən məqama toxunacam. Keçən dəfə səhər saatlarında işə
gedirdim və avtobus elə də dolu deyildi hər dəfə sərnişinlər
çoxalır və bir sonrakı dayanacaqda düşürdülər. Sonra orta yaşlı bir
qadın gəldi və mənim yanımdakı boş yerdə əyləşdi cəmi 5 dəqiqə
oturdu və qalxdı bizdən iki yer irəlidə əyləşən təqribən 16-18
yaşlı yeniyetmə oğlanı heçnə olmamış kimi qaldırdı və onun yerində
oturdu. Yeniyetmənin üzündə bir narahatçılıq var idi görünür
yuxusuz idi, bəlkə də çox yorulmuşdu. Amma bu qadının diqqətini
belə çəkmədi sanki oğlan bunu etməli imiş, o vəziyyətlə ayaq üstə
getməli imiş. Bu vəziyyəti yalnız bir halda normal qarşılaya
bilərdim əgər doğurdan da yer olmasaydı və qadın ayaqda qalmış
olsaydı, ona qarşı laqeyidlik edib mən və ya digər gənclər əyləşmiş
olsaydıq bu halda bəlkə də qadını haqlı çıxara bilərdim. İndi bəlkə
də sizdə bir fikir formalaşdı bəlkə qadına dəyişdiyi yer rahat idi
və düşünürdü ki, yeniyetməni qaldırsa oda keçib onun yerində əyləşə
bilər. Ancaq bu heç də belə deyildi o, qadın biz çatana qədər
hamını narahat edib fərqli yerlərdə əyləşirdi narahatçılığı nəydi
bilmirəm ama doğru hərəkət etmədiyi aydın şəkildə görünürdü.
Heç kimin, heç kimi narahat etmək və ya yerindən qaldırmaq haqqı
yoxdur. Lazım olduğunda hamı öz böyüyünə hörmət edir və yerini ona
verir. Amma insanların çoxu nədənsə bir məqama diqqət yetirmirlər
məsələn mən, hər gün 1 saatlıq yol gedib, gəlirəm. İşdən çıxanda
ac, hövsələsiz və son dərəcədə yorğun oluram və hansısa bir xala
toydan gəlir yolda avtobusa minir və mən nəyə görə öz yerimi ona
verməliyəm? bu hallarla çox qarşılaşmışam doğrudur hörmət əlaməti
olaraq yerimi vermişəm həmin qadın da ayaq üstə güclə dayandığımı
görsə də yerimdə əyləşib hətta yanındakı yer boşalanada oğlunu ya
qızını çağırıb orada əyləşdirib.
Necə düşünürsüz bu davranış normaldırmı? və ya az əvvəl qeyd
etdiyim yeniyetməni qadının qaldırması normal davranış idimi?
Əlbəttə ki, yox bəlkə sən əyləncədən, qonaqlıqdan gəlirsən amma
səndən yaşca balaca olanlar işdən, uzaq yoldan, xətəxanadan gəlir.
Özü sənə yer vermədiyi müddət ərzində sənin özündən balacanı və ya
böyüyü qaldırmaq hüququn, narahat etmək haqqın yoxdur. Bu
mədəniyyət hələ bizdə normal formallaşmayıb. Yaxşı olar ki, bu
detallara az da olsa diqqət yetirilsin.
Əbu Turxanın da dediyi kimi "İnsanı insan edən ağıl
yox, mənəvi qadağalar, əxlaqi sədlərdir".
Müəllif - Pərvin
Hacıyeva
Mənbə -
Pəncərə