გოგოს არასდროს საკუთარი სახლი არ აქვს! - შალალა ამირჯანოვა
როდესაც წერას ვიწყებ, სპონტანურად არ ვწერ,
მოვლენას ხანგრძლივად ვაკვირდები. შემთხვევას არ აქვს მნიშვნელობა, ეს
წესი გამონაკლისის გარეშე მოქმედებს. მთავარი ისაა, რომ ეს ამბავი
ხდება. ხშირად, ბლოგებს რომ კითხულობენ, თუ იგი რაღაც თეორიას არ
ეყრდნობა, სერიოზულად არ აღიქვამენ, მაგრამ სიმართლის მოსმენა
ყოველთვის მწარეა...
მაშინ დავიწყოთ...
როდესაც მოვლენებს ვაკვირდები, კითხვები მიჩნდება, რომლებზეც პასუხის პოვნა ხანდახან ძალიან ძნელი, ხშირად კი შეუძლებელი ხდება. მაინტერესებს, გიფიქრიათ თუ არა გოგონების ცხოვრებაზე, მათ სახლზე, ოთახზე და პირად ცხოვრებას არც კი ვამბობ, - მინიმუმ პირად სივრცეზე?
დღეს უსახლკარო გოგონებზე ვისაუბრებ. არ იფიქროთ, რომ აქ ოჯახის არყოლას ან რამეს სხვას ვგულისხმობ. არა. იმ გოგონებზე ვსაუბრობ, ვისაც ოჯახიც, მშობლებიც და სახლიც აქვთ და მომავალშიც „ექნებათ“, თუმცა იმ სახლებიდან პირველი მამის სახლია, მეორე კი - ქმრის სახლი, ანუ გოგოს არასდროს საკუთარი სახლი არ აქვს!
იგი იბადება, იზრდება მამის სახლში, ზოგჯერ კი ვერც იზრდება, ვერ ასწრებს, რადგან თხოვდება, მერე კი, უნდა თუ არ უნდა, გადადის ქმრის სახლში.
ანუ ვიღებთ შედეგს, რომ მამასთან, ანუ მამის სახლში მასზე პასუხისმგებელი მამაა, ან თუ ძმა ჰყავს, - ძმა (უფროსი-უმცროსი - არა აქვს მნიშვნელობა). ქმართან კი, რა თქმა უნდა, ამ ფუნქციას ქმარი ითავსებს. გამოდის, რომ გოგოს საკუთარ თავზეც კი არ აქვს უფლება და რა სახლზეა საუბარი?!
ვითომ გოგოს გონება არ აქვს, ან რა ვიცი, საკუთარ თავზე არ ფიქრობს, არ ზრუნავს. ბოლოს და ბოლოს, ისეთი გარემოა შექმნილი ირგვლივ, თითქოს აზროვნება არ შეგვეძლოს!
აქ კიდევ ერთი საკითხი.
ხშირად, ოჯახში ჯერ გოგოს ათხოვებენ, უფროსია თუ უმცროსი, ამასაც მნიშვნელობა არ აქვს. მერე ამბობენ, აწი თავსუფალი ხართ, სახლი დაიცალა, ახლა შეგიძლიათ, რძალი მოიყვანოთო.
მახსოვს, მეზობლის გოგომ თქვა, თუ მაინცდამაინც შვილიშვილი გინდათ, ჩემი ძმა დააქორწინეთო. ბებიამ ამაზე უპასუხა, მაშინ ის დიდი ოთახი გაათავისუფლე, რძალი ხომ იქ შემოვაო. და ზუსტად იმ რძალსაც, ვისზეცაა საუბარი, იგივე ბედი აქვს.
გოგო სულ უსახლკაროდ რჩება, მას არასდროს საკუთარი სახლი, სივრცე, ქონება არ აქვს.
გოგო თუ მამისგან ქონების რაღაც ნაწილს მაინც მოითხოვს, მაშინვე ჩხუბი იწყება: შენ მიდი, შენს ოჯახს მიხედე, იქ გექნებაო იტყვიან.
ასე ასწავლიან გოგონებს ბავშვობიდანვე. ხაზს გავუსვამ: ყველასთან ასე არაა, თუმცა ხშირია. გოგო არც ბედავს მამისგან ქონების მოთხოვნას. ამიტომაცაა, ქალი ამდენს უძლებს, ძალადობას, სირთულეებს და ყველაფერს, რაც მის თავს ხდება. რაღაცებს მამის სახლში, რაღაცებს - ქმრის. საკუთარიც რომ ჰქონდეს, ალბათ განსხვავებულ სიტუაციას დავინახავდით.
მაშინ დავიწყოთ...
როდესაც მოვლენებს ვაკვირდები, კითხვები მიჩნდება, რომლებზეც პასუხის პოვნა ხანდახან ძალიან ძნელი, ხშირად კი შეუძლებელი ხდება. მაინტერესებს, გიფიქრიათ თუ არა გოგონების ცხოვრებაზე, მათ სახლზე, ოთახზე და პირად ცხოვრებას არც კი ვამბობ, - მინიმუმ პირად სივრცეზე?
დღეს უსახლკარო გოგონებზე ვისაუბრებ. არ იფიქროთ, რომ აქ ოჯახის არყოლას ან რამეს სხვას ვგულისხმობ. არა. იმ გოგონებზე ვსაუბრობ, ვისაც ოჯახიც, მშობლებიც და სახლიც აქვთ და მომავალშიც „ექნებათ“, თუმცა იმ სახლებიდან პირველი მამის სახლია, მეორე კი - ქმრის სახლი, ანუ გოგოს არასდროს საკუთარი სახლი არ აქვს!
იგი იბადება, იზრდება მამის სახლში, ზოგჯერ კი ვერც იზრდება, ვერ ასწრებს, რადგან თხოვდება, მერე კი, უნდა თუ არ უნდა, გადადის ქმრის სახლში.
ანუ ვიღებთ შედეგს, რომ მამასთან, ანუ მამის სახლში მასზე პასუხისმგებელი მამაა, ან თუ ძმა ჰყავს, - ძმა (უფროსი-უმცროსი - არა აქვს მნიშვნელობა). ქმართან კი, რა თქმა უნდა, ამ ფუნქციას ქმარი ითავსებს. გამოდის, რომ გოგოს საკუთარ თავზეც კი არ აქვს უფლება და რა სახლზეა საუბარი?!
ვითომ გოგოს გონება არ აქვს, ან რა ვიცი, საკუთარ თავზე არ ფიქრობს, არ ზრუნავს. ბოლოს და ბოლოს, ისეთი გარემოა შექმნილი ირგვლივ, თითქოს აზროვნება არ შეგვეძლოს!
აქ კიდევ ერთი საკითხი.
ხშირად, ოჯახში ჯერ გოგოს ათხოვებენ, უფროსია თუ უმცროსი, ამასაც მნიშვნელობა არ აქვს. მერე ამბობენ, აწი თავსუფალი ხართ, სახლი დაიცალა, ახლა შეგიძლიათ, რძალი მოიყვანოთო.
მახსოვს, მეზობლის გოგომ თქვა, თუ მაინცდამაინც შვილიშვილი გინდათ, ჩემი ძმა დააქორწინეთო. ბებიამ ამაზე უპასუხა, მაშინ ის დიდი ოთახი გაათავისუფლე, რძალი ხომ იქ შემოვაო. და ზუსტად იმ რძალსაც, ვისზეცაა საუბარი, იგივე ბედი აქვს.
გოგო სულ უსახლკაროდ რჩება, მას არასდროს საკუთარი სახლი, სივრცე, ქონება არ აქვს.
გოგო თუ მამისგან ქონების რაღაც ნაწილს მაინც მოითხოვს, მაშინვე ჩხუბი იწყება: შენ მიდი, შენს ოჯახს მიხედე, იქ გექნებაო იტყვიან.
ასე ასწავლიან გოგონებს ბავშვობიდანვე. ხაზს გავუსვამ: ყველასთან ასე არაა, თუმცა ხშირია. გოგო არც ბედავს მამისგან ქონების მოთხოვნას. ამიტომაცაა, ქალი ამდენს უძლებს, ძალადობას, სირთულეებს და ყველაფერს, რაც მის თავს ხდება. რაღაცებს მამის სახლში, რაღაცებს - ქმრის. საკუთარიც რომ ჰქონდეს, ალბათ განსხვავებულ სიტუაციას დავინახავდით.
ფანჯარა
შალალა
ამირჯანოვა
მსგავსი სიახლეები
ახალი ამბები
ჩვენ შესახებ
ორგანიზაციის ძირითადი მიზანია მარნეულის მუნიციპალიტეტში მედია პლათპორმის მეშვეობით მისცეს მოსახლეობას (თემს) საშუალება ისარგებლოს უფლებით იყოს ინფორმირებული და გააძლიეროს სამოქალაქო სექტორი და მისცეს საშუალება თემს იყოს აქტიურად ჩართული გადაწყვეტილების მიღების პროცესებში.
საკონტაქტო ინფორმაცია
mobile: +995 557 99 44 15
ელ. ფოსტა: marneulifm@gmail.com
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
