Xoxmel kəndində "Gənclər mərkəzi" tikilərkən layihə müəllifi qadınların maraqlarını saylarının az olmasına görə nəzərə almayıb
Marneulidən Xoxmel kəndinə getmək
üçün çoxlu zaman və səbr lazım gəlir. Xəbərdarlıq nişanları olmayan
amortizasiya olunmuş yol. Yol kəsişməsində sağa, yoxsa sola
dönəcəyini də qərarlaşdıranadək yenə vaxt itirirsən.
Yayda isə maşının pəncərələrini
açdınsa, toz udmalı olursan. Kənd Ermənistan sərhədi yaxınlığında
yerləşir, buna görə də əgər telefonunuzda rouminq xidməti qoşulsa,
təəccüblənməyin.
2014-cü il ümumi demoqrafik siyahıya almanın
nəticəsinə görə, burada rəsmi olaraq 59 nəfər yaşayır. Lakin yerli
sakinlər 27 nəfərin yaşadığını bildirdilər.
“Kart oynamaq üçün klub istəyirlər. Məndən heç kəs
soruşmayıb ki, bu klubu istəyirəm, ya yox. Mən kiməm ki, məndən
soruşsunlar?” – kənd sakini.
Burada heç bir ictimai bina
yoxdur. Nə məktəb var, nə də uşaq bağçası. Təzə tikilmiş kiçik bir
tikili var ki, bura da daxil olmaq olmur. Çünki hələ bu tikilinin
pilləkanı yoxdur.
Aydın oldu ki, bu tikili iki il əvvəl “Vətəndaş büdcəsi” layihəsi
çərçivəsində tikilib. Və layihənin müəllifi Vağinaq Mamulyan buraya
“Gənclər mərkəzi” adı verib. Bir neçə həftə öncə yerli sakinlər
fəaliyyətsiz bina ilə bağlı kəndə gəlmiş Ermənistan səfirinə
şikayətləniblər. Bundan sonra meriya layihənin başa çatdırılmasına
qərar verib və hal-hazırda binanın layihəsinin hazırlanması üçün
xərclərin hesablanması ilə bağlı 650 lari dəyərində tender elan
edib.
Layihənin müəllifi Vağinaq deyir ki, yerli
hakimiyyət onun yaxın dostudur və seçkilərdə onlara kömək edir.
Kəndin problemlərinə isə bir qədər fəlsəfi yanaşır. Deyir ki,
burada hər şey – yol da, məktəb də olacaq. Lakin övladlarının
təhsili məsələsini həyat yoldaşının kəndində - Sionidə təhsil almaq
yolu ilə həll etməyə qərar verib və onları gürcüdilli məktəbə
qoyub, daha sonra isə paytaxtda ali təhsil alıblar.
“Diqqət yetirirlər, necə yetirmirlər. Bizim ölkədə hər
şey yaxşı inkişaf edir, mənim xoşuma gəlir. Sadəcə nələrisə
edirlər, nələrisə ümumiyyətlə etmirlər. Elə etməlidirlər ki, mənim
də üstünlüklərim olsun. Asfaltı ora çəkirlər, ədliyyə evini orada
tikirlər. Belə şeylərə diqqət yetirmək lazımdır. Dövlət isə
normaldır” - deyə Vağinaq
bildirdi.
Kəndin girişindəki ilk evdə
yaşayan 28 yaşlı Marina Qevorkyan təhsilini qonşu kənddə başa
vurub. Bu gün kənddə cəmi iki uşaq məktəbə gedir. Bunlardan biri
Opreti kəndindəki rusdilli məktəbə gedir ki, bunun üçün də 3 km
məsafə qət etməli olur. Digəri isə ermənidilli məktəbə gedir və o,
da Çanaxçı kənd ictimai məktəbinə getmək üçün bir neçə kilometr yol
getməli olur. Marinanın milli azlıqlar üçün nəzərdə tutulmuş 1+4
proqramı haqqında heç bir məlumatı yoxdur. Ermənistan və ya
Rusiyaya getmək üçün isə nə qohumları, nə də tanışları olub. O,
bizi erməni qəhvəsi və Ermənistan istehsalı olan şirniyyata qonaq
etdi. “Gənclər mərkəzi”nə ehtiyacın olmadığını düşünür. Deyir ki,
orada qadınlara yer olmayacaq. Heç Vağinak Mamulyan da layihədə
kənddə yaşayan qadınların maraqlarını nəzərə almayıb:
“Televizor, İnternet, şahmat, kart, kazino aparatları olacaq –
zarafat edirəm... Oğlanların idman etməsi üçün trenajorlar olacaq.
Bəs qızlar. Qızlar elə də azdır” – deyə Vağinak
bildirdi.
Marina Tbilisidə ilk dəfə bu il olub. O, Tbilisidə gəzib və
şəkillərini sosial şəbəkəyə yükləyib. Gürcü dilində bilmir. Deyir
ki, məmnuniyyətlə öyrənərdi.
“Televizorumuz var. Rus vəerməni kanallarına baxırıq.
Burada gürcü kanallarını tutmur. Gürcü kanalına baxardım, heç
olmasa gürcücə öyrənərdim. Marağım var. Kənddə heç vaxt gürcü dili
kursları olmayıb. Heç vaxt” – deyə Marina
bildirdi.
Lakin kənddə tədris üçün heç bir yer yoxdur. “Gənclər mərkəzi”nə
isə trenajorların qoyulmasını planlaşdırırlar. Sakinlər ümumi
işsizlikdən danışırlar. Marina deyir ki, kənddə cəmi 4 qız qalıb.
Oğlanların sayı isə bir az çoxdur, lakin dediklərinə görə, hamısı
kənddən getmək haqqında fikirləşir.
Sujeti burdan dinləyə bilərsiz: