Orta
əsrlərdə təbiblər şahlara, imperator və ətrafına günə 1-2 mixək
çeynəməyi məsləhət görərdilər.
Mixək bahalı və uzaq ellərdən çətinliklə gələn ədviyyat olduğu üçün
onu yalnız rəhbər insanlar əldə edə bilirdi. Fəqir təbəqə mixəyə,
istiota həsrət idi.